Kliknij tutaj --> 🐭 kadr amerykański w fotografii

Kadr - "pole widzenia" aparatu, czyli wszystko to, co widzimy w okienku zwanym wizjerem oraz jako produkt gotowy na zdjęciu. Ważne jest, by stosować się do zasad kompozycji. Mówi ~Jimmi. Można poczytać o zasadzie trójpodziału mocnych punktów obrazu – podpowiada i "odsyła do google" ~xblackmetalx. ~cubbus: ja proponuję klasyczną Jest uznanym znawcą fotografii i sprzętu i to nie teoretykiem, jak na Fotopolis, czy Photozone, ale tym, który testuje obiektywy w warunkach do których zostały stworzone. Ja idąc np. w trudny teren zostawiam 24-70 2,8 a biorę własnie 18-200 i wcale się nie wstydzę. Także pogardzanymi kitami można walnąć powalające zdjęcie. Zalim Dünya (Single) http://kadr.fty.li/ZalimDuenyaSubscribe http://ytb.li/KADRMUSICKADR Social Media http://kadr.fty.li/socialLEGENDS OF THIS PROJECT Cześć Taka sytuacja Nikona d90 + 50mm 1/8. Robię portret - kadr amerykański. Ostrzenie punktowe ustawiam na twarz osoby fotografowanej. Robię kilka zdjęć, dla pewności ostrzę kilka razy. Efekt? Twarz osoby nieostra. Ostre jest za to ubranie. Czym to może być spowodowane, że aparat sobie ,,przesuwa" punk ostrości o 1/5 kadru niżej? Znalezisko w archiwum. Innowacja a zmysłowość w historii fotografii. Przyjrzyjmy się wyjątkowej pod względem formalnym fotografii z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi (fot. 1). Scena datowana na 1957 rok przedstawia pozostające w mroku wnętrze. Ciemności utrudniają scharakteryzowanie go. Nie możemy rozstrzygnąć, jak wygląda ów Quels Sont Les Sites De Rencontres Les Plus Fiables. Upload Your ProfileRodzaje kadrów filmowych, czyli co to jest plan filmowy? - Igor Podgórski Przejdź do zawartościRodzaje kadrów filmowych, czyli co to jest plan filmowy? Rodzaje kadrów filmowych, czyli co to jest plan filmowy?Jeszcze jakiś czas temu temu do kręcenia filmów niezbędny był zaawansowany, najczęściej bardzo drogi sprzęt, a także specjalistyczna wiedza dotycząca jego obsługi. Dziś swobodny dostęp do urządzeń rejestrujących obraz, ruch i dźwięk mamy na wyciągnięcie ręki – chociażby w postaci smartfonów z wyższej półki czy aparatów cyfrowych z funkcją filmowania. Dzięki temu uwiecznianie wyjątkowych momentów na fotografii czy na filmie jest dziś na porządku dziennym, a nawet proste sprzęty dla amatorów dają całkiem sporo możliwości i są łatwe w obsłudze. Jednak aby nagrywać profesjonalnie wyglądające video, które poruszą widza, i do których chce się wracać, trzeba znać kilka podstawowych kwestii i umieć zastosować je w praktyce. Jedną z takich podstaw filmowania są typy kadrowania w filmie. Czym są i jakie są ich rodzaje?Co to jest plan filmowy?W pierwszej kolejności warto wyjaśnić czym jest plan filmowy. W branży filmowej tym pojęciem określa się:lokacja (miejsce), w której realizowane są nagrania do filmu, na które najczęściej mówimy plan zdjęciowy,sposób postrzegania przez kamerę filmowanego obiektu w stosunku do otaczającego go tła, czyli inaczej kadr film to zmontowane ze sobą ujęcia filmowe. Ujęcia są nagrywane z różnych punktów widzenia i w różnych kadrach filmowych. Zbliżenie na twarze bohaterów danej sceny czy widok na morze z lotu ptaka to właśnie kadry, czyli określony fragment przestrzeni, wynikający z odległości kamery od nagrywanego obiektu. Punktem odniesienia definiującym rodzaj kadru jest sposób umieszczenia w nim obiektu (np. postaci) oraz jej proporcje względem otoczenia. W uproszczeniu plan filmowy to planów filmowych w jednym ujęciu filmowymPrzeważnie na jeden plan filmowy, czyli kadr, składa się jedno ujęcie. Jednak w zależności od sytuacji, np. poruszanie się nagrywanego obiektu lub kamery, jedno ujęcie może być rozegrane w kilku planach lub kilka ujęć może być zrealizowanych na jednym planie. Dla przykładu: Jeżeli kamera w jednym ujęciu filmowym zbliża się do bohatera, to na początku tego ujęcia bohater może być ujęty w kadrze amerykańskim, a na końcu już w kadrze to jest plan złożony?Kolejnym ważnym elementem układanki jest głębia ostrości, która często tworzy tzw. plan złożony. Jeżeli w jednym ujęciu filmowym widać kilka obiektów znajdujących się na różnych planach (rozmyty obiekt blisko kamery, wyostrzony obiekt w średniej odległości od kamery i obiekt w tle daleko od kamery), to wtedy właśnie mamy do czynienia z planem złożonym. W takiej sytuacji mówimy, że na ujęciu filmowym jakiś obiekt jest na pierwszym albo drugim kadrów w filmie Przede wszystkim, typ kadru filmowego nie jest tym samym co kompozycja kadru. Rodzaj kadru definiuje jaki fragment widzianego oczami obszaru ma się znaleźć w kadrze, a kompozycja kadru definiuje jak elementy znajdujące się w kadrze mają być są rodzaje kadrów filmowych i jaki wybrać dla danego ujęcia? Wszystko zależy od tego, co jest najistotniejsze w danej scenie. Najczęściej stosowane kadry filmowe to:Kadr daleki – zwany również kadrem totalnym. To najszerszy kadr, w którym na głównym planie widoczna jest przestrzeń, a nie obiekt, którego albo nie ma w ogóle, albo jest jedynie niewielkim elementem tła. Kadry dalekie wykorzystuje się przeważnie w celu wprowadzenia widza w miejsce akcji. Dlatego głównym elementem jest właśnie otoczenie, a nie ogólny – w takim ujęciu bohaterowie nadal nie są postaciami pierwszoplanowymi, jednak nie są też już tylko elementem przestrzeni. W kadrze ogólnym postacie są już rozpoznawalne, jednak nadal na głównym planie jest otoczenie. Kadr ogólny wykorzystuje się przede wszystkim do ujęć, które mają ukazać związek bohatera danej sceny z otoczeniem i wprowadzić widza w miejsce pełny – w pełnym planie filmowym najważniejszym elementem ujęcia jest bohater. W kadrze widoczna jest jego cała sylwetka, a otoczenie jest tylko dodatkiem, amerykański – to najpopularniejszy rodzaj kadru wykorzystywany przy prezentacji bohatera. W takim ujęciu postać jest ukazana mniej więcej od kolan lub od bioder w górę, czyli tak, jak widzimy ludzi w rzeczywistości, rozmawiając z nimi. W kadrze amerykańskim postać dominuje w kadrze, a uwaga z tła jest przeniesiona na jego twarz, mimikę i widoczne emocje. Kadr amerykański często wykorzystuje się w scenach średni – w kadrze średnim postać jest zaprezentowana od pasa w górę i w takim ujęciu mimika twarzy i emocje bohatera, a także gestykulacja są widoczne lepiej niż w kadrze amerykańskim. Kadr średni również jest wykorzystywany do ujęć dialogowych, jednak w tym przypadku jeszcze większy nacisk jest położony na mimikę i bliski – zwany również półzbliżeniem. W takim ujęciu na pierwszym planie widoczna jest postać i choć otoczenie nadal jest widoczne, to stanowi tylko tło. Kadr bliski skupia się przede wszystkim na twarzy postaci i jej wielki plan – zwany również zbliżeniem, na głowę bohatera. Tutaj główną rolę również odgrywa jego mimika i emocje. Takie ujęcie służy więc przede wszystkim zaprezentowaniu emocji bohaterów, a tło staje się nieistotne. Zbliżenie stosuje się również wówczas, gdy ujęcie ma prezentować jakiś detal czy wielkie zbliżenie – zwany również detalem. Takie ujęcie jest skoncentrowane na konkretnej części twarzy bohatera, np. na oczach czy ustach i ma za zadanie przekazać najważniejsze szczegóły związane z tą częścią ciała, najczęściej emocje. Taki kadr służy również do budowania napięcia. Wielkie zbliżenie można stosować również na przedmiotach, które w danym ujęciu są najistotniejsze, np. na zawartość blatu, notatki rzucone na stół, zawartość portfela, makrodetal – kadr stosowany sporadycznie. Jego zadaniem jest podkreślenie maleńkiego fragmentu rzeczywistości, który na co dzień nie jest dostrzegalny ludzkim okiem. Makrodetal to np. zbliżenie na ludzkie oko w taki sposób, że widać nerwy albo ukazanie obrazu widzianego pod mikroskopem. Znajomość kadrów filmowych to domena dobrych filmowcówKadry filmowe pomagają zbudować koncepcję filmu, która będzie spójna i interesująca, a to przecież w produkcji filmowej jest najważniejsze. Ujęcia filmowe mają cieszyć oko odbiorcy i poruszać jego wyobraźnię, wpływać na emocje. Dlatego dobrze dobrany typ kadru w połączeniu z piękną kompozycją kadru, to klucz do osiągnięcia mistrzostwa w operowaniu kamerą lub aparatem. Skoro już znasz rodzaje kadrów filmowych, to kręcąc swoje ujęcia wybieraj te, które pomogą osiągnąć Twój robić lepsze filmy. Prowadzę kursy online, konsultacje, szkolenia i warsztaty z filmowania aparatem oraz realizowania transmisji live w Internecie. Potrzebujesz wsparcia w tym zakresie? Napisz do mnie. Igor Podgórski2021-09-07T20:27:02+02:00 Page load link Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Była olimpijka, 33-letnia snowboardzistka Callan Chythlook-Sifsof, mająca za sobą starty na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 r., na swoim koncie w mediach społecznościowych opublikowała szokującą wiadomość. Oskarża w niej trenera kadry Petera Foleya o robienie "nagich zdjęć zawodniczkom przez ponad dekadę". Chythlook-Sifsof wspomina również o niesmacznych wiadomościach SMS z podtekstem seksualnym wysyłanych przez Foleya do niej oraz jej koleżanek. Zobacz też: Ostatnia bitwa polskich skoczków. "Mamy serce do walki" "Znormalizowano rzeczy, które nie są w porządku. Inni sportowcy zaangażowali się w rasistowskie, mizoginistyczne zachowania, aktywnie uczestniczyli w dziwnej dynamice stworzonej przez Petera Foleya, która spowodowała, że ​​zawodniczki/personel stały się ofiarami przemocy seksualnej" — pisze na Instagramie Callan Chythlook-Sifsof. Drugim mężczyzną, w którego stronę padają zarzuty, jest Hagen Kearney. Amerykański snowboardzista specjalizujący się w snowcrossie, miał w 2014 r. nękać Chythlook-Sifsof rasistowskimi komentarzami. "Na porządku dziennym używał słowa na »n«" — napisała Chythlook-Sifsof. Czytaj też: Pekin 2022: triumf Kaillie Humphries w monobobach Obaj mężczyźni odnieśli się do wpisu zawodniczki. "Jestem teraz starszą i lepszą osobą. Ludzie popełniają błędy w życiu i to z pewnością było moim największym" — skomentował na Instagramie Kearney, cytowany przez "New York Times". Trener zaskoczony zarzutami byłej zawodniczki W innym tonie wypowiedział się trener, który odpiera zarzuty. "Byłem całkowicie zaskoczony zarzutami. Stanowczo zaprzeczam tym zarzutom. Robiłem co w mojej mocy, aby skoncentrować się na wspieraniu sportowców na igrzyskach olimpijskich" — powiedział Foley w rozmowie z amerykańskim dziennikiem. Kearney wziął udział w tegorocznych igrzyskach olimpijskich w Pekinie, zajmując 17. miejsce w snowboardzie. Chythlook-Sifsof przyznała, że "nie może oglądać kolejnych igrzysk bez mówienia o tym publicznie...". Alfred Eisenstaedt był pionierem fotografii reportażowej. Jego najsłynniejsze zdjęcie to para całująca się na wieść o poddaniu się Japonii i zakończeniu II wojny światowej Po latach udało się ustalić personalia sfotografowanej pary. Na jaw wyszło, że wcale się nie znali. "Facet po prostu podszedł i chwycił. Ten człowiek był bardzo silny. Ja go nie całowałam. To on całował mnie" "Łapał każdą kobietę, jaką mógł znaleźć i całował je wszystkie — zarówno młode dziewczyny, jak i starsze panie" — relacjonował autor zdjęcia w spisanych wspomnieniach "Wypiłem tego dnia sporo drinków i uznałem, że też była jednym z żołnierzy. Była jednak pielęgniarką" — twierdził po latach mężczyzna Tego samego dnia zdjęcie tej samej parze wykonał też inny fotograf Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu 77 lat temu zakończyła się II wojna światowa w Europie. Akt kapitulacji Niemiec oznaczał koniec sześcioletnich zmagań. Nie oznaczał jednak uwolnienia kontynentu spod panowania autorytaryzmu. Po ogłoszeniu kapitulacji Japonii, po czterech latach zaciemnienia wszystkie światła na nowojorskim Times Square zapaliły się — i tysiące Amerykanów wyszło na ulice, aby uczcić nową erę pokoju i nadziei. Tego dnia powstała jedna z najsłynniejszych fotografii symbolizujących koniec wojny. Jej autor, uchodzący dziś za ojca "fotożurnalizmu" Alfred Eisenstaedt, uwiecznił za pomocą kliszy całującą się na ulicy parę. Po latach nie tylko udało się ustalić tożsamość uwiecznionych przez niego młodych ludzi, ale i odkryć kulisy jednego z najsłynniejszych pocałunków w historii fotografii. Zaklęte w kadrze: "Mona Lisa XXI w.". Uciekinierka z płonącego Afganistanu Słynna fotografia Alfreda Eisenstaedta "Łapał każdą dziewczynę w zasięgu wzroku" Słynna fotografia, która z czasem stała się ikoną kultury, przedstawia marynarza amerykańskiej marynarki wojennej, który chwyta w ramiona i całuje nieznajomą kobietę w białej sukni. Zdjęcie wykonano w dniu zwycięstwa nad Japonią 14 sierpnia 1945 r., znanym jako Victory over Japan Day (V-J Day). Zdaniem Donalda W. Olsona i jego zespołu zostało ono zrobione o 17:51 czasu wschodniego. Kilka dni później fotografia została opublikowana w magazynie "Life", amerykańskim czasopiśmie wydawanym od 1883 r. Zdjęcie Eisenstaedta było jednym z wielu, którym zilustrowane amerykańskie obchody końca wojny. Fotografia trafiła do sekcji "Obchody Zwycięstwa". Odnotowano, że zdjęcie zostało zrobione aparatem Leica IIIa. Sam fotograf tak wspominał tamten dzień: — wspominał Eisenstaedt w jednej z opublikowanych przez siebie książek. W drugiej publikacji z kolei pisał: Jak sam podkreślał, zdjęcie nigdy by nie powstało, gdyby nie jeden szczegół: przykuwająca uwagę biel sukienki pielęgniarki. Maksym Dondiuk: wielu z tych, których fotografowałem, już zginęło [WYWIAD] Biała sukienka "Biegłem przed nim z moją Leicą, oglądając się za siebie przez ramię, ale żadne z możliwych zdjęć mnie nie zadowoliło. Nagle, w mgnieniu oka, zobaczyłem, jak ktoś chwyta coś białego. Odwróciłem się i pstryknąłem zdjęcie w chwili, gdy marynarz całował pielęgniarkę. Gdyby była ubrana w ciemną sukienkę, nigdy nie zrobiłbym tego zdjęcia. Gdyby marynarz miał na sobie biały mundur, to samo. Zrobiłem dokładnie cztery zdjęcia. Udało się to zrobić w ciągu kilku sekund" — relacjonował fotograf. Zdaniem autora fotografii z powstałych czterech zdjęć tylko "jedno było prawidłowe, ze względu na równowagę". Jak sam przyznał, na pozostałych nie podobały mu się "źle rozłożone akcenty". Pocałunek uwiecznił też inny fotograf Co interesujące, kultowy kadr nie uszedł uwadze także innego znajdującego się tego dnia na nowojorskim Times Square fotografowi. Na miejscu obecny był również fotoreporter amerykańskiej marynarki wojennej, Victor Jorgensen. Mężczyzna zdołał uchwycić inny widok tej samej sceny — jego praca została opublikowana już następnego dnia w "New York Times". Jorgensen zatytułował swoją fotografię "Kissing the War Goodbye". Zdjęcie to — z racji, że jego autorem był pracownik rządu federalnego na służbie — znajduje się dziś w domenie publicznej. Zaklęte w kadrze: "Dziewczyna wielbłąd", która rzuciła karierę, by wrócić do szkoły Foto: Materiały prasowe "Kissing the War Goodbye" w ujęciu Victora Jorgensena "Ja go nie całowałam" Całe dekady później nieznana para została zidentyfikowana jako amerykański marynarz George Mendonsa i pielęgniarka Greta Zimmer Friedman, która w dniu wykonania kultowej fotografii miała 21 lat i pracowała jako asystentka dentystyczna. Kiedy młoda dziewczyna usłyszała wiadomość, że Japonia się poddała, a II wojna światowa dobiegała końca — wyszła na Times Square, gdzie wbrew jej woli pochwycił ją jeden z przechodzących marynarzy. "Nie zauważyłam, że się zbliża, i zanim się zorientowałam, znalazłam się w tym uścisku" — mówiła kobieta w wywiadzie udzielonym stacji CBS News dziesięć lat temu, w 2012 r. — wspominała. W latach 2010-tych znaleźli się blogerzy, którzy podważyli dotychczasową interpretację momentu zatrzymanego na kadrze i zaczęli określać kultową fotografię dokumentacją "znormalizowanej napaści na tle seksualnym". Sytuację uchwyconą na zdjęciu zaczęto też opisywać jako emblematyczną dla czasów kultury gwałtu. Friedman dożyła 92 lat, zmarła 8 września 2016 r. w Richmond w stanie Wirginia. Została pochowana obok swojego męża, żołnierza piechoty Mischy Elliotta Friedmana, na Cmentarzu Narodowym w Arlington. Nigdy nie chciała uczestniczyć w rekonstrukcji zdjęcia. "Pocałunek" Gustava Klimta "pocięty" na 10 tys. kawałków. Rewolucja na rynku sztuki? 22-latek na przepustce... z przyszłą żoną Całujący Gretę marynarz był od niej zaledwie o rok starszy. 22-letni George Mendonsa z Newport w stanie Rhode Island był tego dnia na przepustce i oglądał film ze swoją przyszłą żoną Ritą w Radio City Music Hall, kiedy otworzyły się drzwi i ludzie zaczęli krzyczeć, że wojna właśnie dobiegła końca. Kiedy młoda para nie mogła dostać się do żadnego z wypełnionych po brzegi barów, postanowiła przejść się ulicą. To właśnie wtedy George zobaczył przechodzącą 21-latkę w białej sukience, która przykuła także jego uwagę. "Wypiłem tego dnia sporo drinków i uznałem, że też była jednym z żołnierzy. Była jednak pielęgniarką" — wspominał George po latach. W 1987 r. Mendonsa złożył pozew przeciwko "Time" w sądzie stanowym Rhode Island, twierdząc, że zarówno "Time", jak i "Life" naruszyły jego prawo do reklamy, wykorzystując zdjęcie bez jego zgody. Powołując się na koszty prawne, Mendonsa wycofał swój pozew rok później. Mendonsa zmarł 17 lutego 2019 r. w wieku 95 lat, dwa dni przed swoimi 96. urodzinami. Pocałunek z tradycją Foto: Andrew Burton / Getty Images / Getty Images Sydnor Thompson, lat 90, całuje swoją żonę Harriette Thompson, lat 91, podczas odtwarzania kultowego zdjęcia Zdjęcie Alfreda Eisenstaedta nie tylko stało się ikoną kultury i zapisało się w historii fotografii — ale doczekało również własnej tradycji. 14 sierpnia 2014 r., dokładnie w 69. rocznicę zakończenia II wojny światowej i zwycięstwa nad Japonią, na Times Square w Nowym Jorku zorganizowano imprezę, na której setki par zrekonstruowało słynny kadr. Odsłonięto także pomnik odtwarzający słynne zdjęcie. Zaklęte w kadrze: Sanitariuszka Różyczka. Uśmiech na gruzach Warszawy Fotograf z Tczewa Foto: Ben Martin/Getty Images / Getty Images Alfred Eisenstaedt w 1966 r. Co warte odnotowania, Alfred Eisenstaedt — choć zapisał się w historii jako niemiecki i amerykański fotograf — urodził się w Tczewie, dokładnie 6 grudnia 1898 r. Miasto funkcjonowało wówczas jako Dirschau, od czasu I rozbioru Polski znajdując się pod panowaniem pruskim. Fotografią fascynował się od najmłodszych lat. Pierwszy aparat firmy Kodak otrzymał od swojego wujka. W wyniku rozprzestrzeniania się w Niemczech narodowego socjalizmu Eisenstaedt podjął decyzję o emigracji i już w 1935 r. udał się do Ameryki, gdzie mieszkał aż do śmierci. Do dziś uchodzi za pioniera fotografii reportażowej. Fotografował w ciągu swej kariery znane postacie polityki i kultury Marlene Dietrich, Sophię Loren czy Marilyn Monroe, Ernesta Hemingwaya, Alberta Einsteina, a także W. Churchilla, Kennedy’ego czy Roosevelta. Był autorem 92 okładek i 2500 ilustracji do magazynu "Life", gdzie opublikowano też jego najsłynniejsze zdjęcie. W 2009 r. w Tczewie upamiętniono artystę w trakcie sesji historycznej pt. "Śladami nieznanych postaci Tczewa i okolic". W Tczewie znajduje się również mural, na którym widnieje słynne zdjęcie fotografa. Eisenstaedt zmarł w sierpniu 1995 r. w wieku 97 lat, w swoim domu na ulubionej wyspie Martha’s Vineyard, gdzie przez pół wieku spędzał każde lato. Matka zarządzała romansami. Tempo, w jakim zmieniała partnerów, było żenujące Źródła: (asr) Obok kompozycji i zasady tercji, czyli trójpodziału, kadrowanie jest jednym z kluczowych elementów fotografii, które każdy artysta musi poznać. Kadrowanie w fotografii polega na wykorzystaniu techniki przyciągania ostrości do tematu na zdjęciu, poprzez blokowanie innych elementów fotografowanej scenerii. Jakie są zalety odpowiedniego kadrowania? W jaki sposób można uatrakcyjnić swoje zdjęcie – przykładyJakie są zalety odpowiedniego kadrowania? Głównym celem kadrowania jest przyciągnięcie wzroku widza do głównego tematu zdjęcia. Dlatego też każdy fotograf docenia korzyści płynące z właściwego kadrowania swoich zdjęćDzięki niemu możemy podkreślić kontekst danego zdjęcia i przekazać odbiorcom zamierzoną informację o przedstawionej osobie lub miejscu, w którym zostało ono zrobione. Poza tym możemy też stworzyć iluzję głębi, trzeciego wymiaru lub kilku warstw na fotografii. Z kolei użycie obiektów architektonicznych albo naturalnych elementów do stworzenia wspaniałego kadru może stworzyć wrażenie, że spacerujemy na przykład przez las lub przez konkretny budynek. Dzięki takiemu rozwiązaniu mamy możliwość spojrzenia na świat, oczami fotografa. Ze względu na liczne zalety kreatywnego kadrowania wielu zarówno wschodzących, jak i uznanych artystów z całego świata korzysta z tych technik,aby zainteresować widza swoimi pracami. Często profesjonalni fotografowie tworzą specyficzne ramy na swoich zdjęciach z różnych form i przedmiotów. Wszystko zależy od wyobraźni szczególne ramki mogą być wykonane na przykład z okalających konkretny obiekt gałęzi, tuneli, łuków, okien, a nawet ludzi. Mogą one być umieszczone w centrum obrazu lub wzdłuż jego krawędzi, albo mogą też rozciągać się na wszystkie cztery strony zdjęcia. Niekiedy obejmują tylko jedną lub dwie krawędzie jaki sposób można uatrakcyjnić swoje zdjęcie – przykładyZnani fotografowie często używają właśnie kadrowania, aby stworzyć ciekawe efekty na swoich zdjęciach. Warto więc przyjrzeć się pracom mistrzów, aby udoskonalić własną technikę kadrowania i komponowania fotografii. Fotograf Ansel Adams jest znany z czarno-białych zdjęć krajobrazów amerykańskiego Zachodu. W jednej ze swoich fotografii słynny artysta wykorzystał krawędzie jaskini, aby wykadrować jezioro i rozciągające się w tle góry doliny Yosemite. Ten sprytny sposób kadrowania obiektów, stworzył niesamowity efekt i sprawił, że zdjęcie jest jedyne w swoim rodzaju i zdecydowanie wyróżnia się wśród licznych, fotograficznych przedstawień tej samej kolei japoński artysta Yasuhiro Ishimoto udowodnił, że sceneria krajobrazu może zostać również wspaniale oprawiona za pomocą obiektów architektonicznych. Na swoim zdjęciu wykorzystał drzwi tarasowe do obramowania krajobrazu, uzyskując w ten sposób podwójny efekt. Z jednej strony udało mu się przyciągnąć wzrok widza do krajobrazu, który stanowi centralny punkt obrazu, a z drugiej strony, udało mu się przekazać wyobrażenie siedzenia w pokoju japońskiej willi i podziwiania zapierającego dech w piersiach wszyscy kojarzą także słynny portret Andy’ego Warhola, wykonany przez Roberta Mapplethorpe’a. Fotograf umieścił swojego przyjaciela i kolegę po fachu w białym kole, podkreślając w ten sposób jego blady, niemal upiorny wygląd. Twarz i peruka artysty zostały dodatkowo podkreślone przez puste, czarne krawędzie dzieła sztuki. Obraz jest symbolem zarówno przywiązania, jak i pewnego rodzaju bałwochwalstwa, ponieważ główny obiekt wydaje się niemal święty i otoczony białą inny amerykański artysta- fotograf Lee Friedlander, który zasłynął serią zdjęć America by Car, w której często wykorzystywał przedmioty, takie jak szyby samochodów, do kadrowania wszystkiego, co zobaczył podczas swojej podróży po rozległym jednym ze swoich zdjęć Friedlander wykazał się niesamowitym artystycznym kunsztem i zastosował nieco inne podejście niż dotychczas i wykadrował swój obiekt tylko za pomocą światła. Umiejętne wykorzystanie przez artystę światła i cieni mocno uwydatnia kobiety na zdjęciu, podczas gdy reszta obrazu zanika do zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą! Rozgrywki Ligi Futbolu Amerykańskiego w Polsce od dłuższego już czasu mają dwa oblicza. Z jednej strony są to całkiem wyrównane emocjonujące mecze pomiędzy kilkoma czołowymi ekipami. Drugim obliczem są zaś mecze prowadzone w niemal jedną stronę czyli tak zwane dożynki. Czy właśnie tym drugim typem spotkania było to pomiędzy Lowlanders Białystok i Tychy Falcons? I tak i nie. Z jednej strony wynik 48:14 da Białostoczan mógłby o tym dobitnie świadczyć. Z drugiej jednak, ekipa z Tych, przynajmniej na początku meczu starała się przeszkodzić gospodarzom w odniesieniu kolejnego zwycięstwa. I za to należą się brawa, pomimo finalnej dosyć wysokiej porażki. Przed Lowlanders zaś zostały jeszcze dwa mecze fazy zasadniczej z dwoma znacznie silniejszymi rywalami z Wrocławia i Gdyni. Mecze, które dadzą odpowiedź czy w tym sezonie istnieje jakakolwiek szansa na to aby nawiązać walkę o pierwszy w historii Lowlanders wielki finał. Tymczasem zapraszam do obejrzenia zdjęć z wczorajszego starcia Lowlanders z Falcons. Related OKamil Timoszuk Piszę głównie dlatego, że uwielbiam to robić. Popełniam błędy bo jestem tylko człowiekiem. Tym co mnie napędza jest moja pasja do paru rzeczy oraz chęć życia. Życia na 100 procent!

kadr amerykański w fotografii